สุดเศร้าอาลัยสาธิตทองจันทร์เสียชีวิต แล้ว ขอแสดงความเสียใจอย่างยิ่งต่อการจากไปของ หมอลำชื่อดังระดับตำนานสาธิตทองจันทร์ เจ้าของเสียงร้องในหมอลำกลอนฮิตมากมาย เช่นปากโกรธใจคิดถึงความรักเหมือน ควันบุรีกลับเถิดจันทจ๋าหยุดน้ำตาเถิด น้องลาสาวหนองคายเป็นต้นสาธิตทองจันทร์ หรือนายสานิชัยทองศรีได้เกิดอาการวูบ กทันหันจนได้รับการส่งตัวเข้าห้อง ICU ของโรงพยาบาลมหาสารคามเมื่อปลายเดือน สิงหาคมโดยอยู่ในความดูแลอย่างใกล้ชิดของ แพทย์ท่ามกลางความห่วงใยของครอบครัวญาติ มิตรที่ทราบข่าวอย่างไรก็ตามอาการของ สาธิตทองจันทร์ก็ไม่ดีขึ้นเวลาผ่านมา เกือบถึง 1 สัปดาห์หมอลำชื่อดังก็เสีย
ชีวิตลงเมื่อช่วงเช้าของวันที่ 6 กันยายน ปี 256 ปีโดยทาง Facebook สาธิตทองจันทร์ได้ โพสต์แจ้งข่าวเมื่อเวลา 9:30 น.ของวันที่ 6 กันยายนปี 256 ว่ากราบลาแฟนๆถ้าชาติ หน้ามีจริงขอเกิดเป็นพินิจคนเดิมให้อ้าย นิดเกิดมารับใช้แฟนเพลงคือเก่าอ้ายนิดขอ โทษแฟนเพลงที่บอสามารถร้องเพลงให้ฟังได้ อีกต่อไปขอบคุณเจ้าภาพทุกคิวงานจนถึงปี 2569 กำหนดการจะแจ้งทางเพจอีกทีนะครับ แฮ#ทกสาธิตทองจันทร์พินิจคนเดิม สาธิตทองจันทร์มีชื่อจริงว่านาย สานิชัยทองศรีเกิดเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน ปี 2500 เป็นคนบ้านหนองหูลิงตำบลบัวขาว อำเภอกุชินารายณ์จังหวัดกาฬสินธุ์เป็นลูก
คนที่ 3 ในจำนวนพี่น้อง 7 คนของคุณพ่อ บุญสคุณแม่บุษบาชัยทองศรีครอบครัวมีอาชีพ ทำนาเด็กชายสานิชักเสียงเพลงมาตั้งแต่ยัง เด็กประกอบกับคุณพ่อชอบเป่าแคนเขาจึงอิน กับการร้องการรำเรื่อยมาจนเติบใหญ่หลัง เรียนจบการศึกษาภาคบังคับชั้นป. 4 จากโรง เรียนบ้านหนองหูที่บ้านเกิดเขาก็บวชเณร อยู่ 3 ปีได้ร่ำเรียนนักทำจนสอบได้นักทำ ตรีแล้วสึกออกมาทำนาที่บ้านแต่ทำอยู่ได้ ไม่เท่าไหร่ความรักเสียงเพลงเสียงลำความ อยากเป็นหมอลำก็เต้นระอุอยู่ในหัวใจวัย หนุ่มของเขาเล่ากันว่าหนุ่มสานิชเคยขอแม่ ว่าอยากจะไปสมัครเป็นหมอลำแต่ก็ถูกทัดทาน ห้ามไว้อย่างไรก็ตามหนุ่มสานิชในยามนั้น
รู้แน่แก่ใจว่าตัวเองชอบด้านนี้จนไม่อาจ ฮักห้ามใจได้เขามุ่งมั่นฝันใฝ่ที่จะก้าว เดินบนถนนนักเพลเพลงให้จงได้แล้ววันหนึ่ง เขาจึงตัดสินใจหนีออกจากบ้านเพื่อเสี่ยง ดวงเข้าวงการโดยแอบขโมยข้าวเปลือกของพ่อ ไปขายพอได้เป็นค่ารถแล้วพเนจรเผ่นจาก กาฬสินธุ์บ้านเกิดไปเผชิญโชคที่จังหวัด มหาสารคามซึ่งยามนั้นชุกชุมด้วยคณะหมอลำ และสำนักงานวงดนตรีหนุ่มน้อยสานิชประเดิม เริ่มการล่าฝันด้วยการไปสมัครอยู่กับวง หมอลำคณะเล็กๆก่อนร่อนเร่จากวงนั้นไปวง นี้สู้แบบไม่เกี่ยงเอามันทุกท่าเพราะใจ รักทางนี้สุดท้ายเขาได้ไปสมัครอยู่กับวง ดนตรีชื่อดังคือวงดนตรีซักสยามเพชรชมพูใน
ตำแหน่งคอนวอยมีหน้าที่คอยแบกหามคอยขน เครื่องดนตรีข้าวของจิปาถะนานๆทีจึงมี โอกาสดีได้ร้องเพลงเพลงที่เขาใช้ร้องหน้า เวทีช่วงนั้นก็มีเพลงข้าวไม่มีขายรักจาง ที่บางปะกงใครลืมใครก่อนของศรเพชร ศรสุพรรณสดสายรุ่งโพธิ์ทองและสายยันสัญญา ในช่วงแรกที่เริ่มตามฝันนี้หนุ่มสานิชัย ทองศรีเคยได้อัดแผ่นเสียงครั้งหนึ่งใน เพลงที่มีชื่อว่าตำแหน่งชาวนาแต่ว่าอัด แล้วก็ไม่มีการส่งเสริมเท่าไหร่นักไม่มี การตัดแผ่นให้นำไปแจกกับโฆษกรายการวิทยุ ซึ่งในห้วงยามนั้นถือว่าเป็นช่องทางหลัก ในการโปรโมทเพลงจากนั้นเขาจึงย้ายมาประจำ อยู่ที่วงสุภาพดาวดวงเด็ดและมีโอกาส
บันทึกเสียงคู่กันกับหัวหน้าวงอยู่เสมอ แม้ว่าผลงานบันทึกแผ่นเสียงในช่วงนี้ของ เขาจะยังไม่ได้รับความนิยมจากแฟนเพลงเท่า ที่ควรแต่แรงใจของเขายังไม่หมดสิ้นเขายัง เดินหน้าสู้ต่อไปอย่างเปี่ยมหวังว่าสัก วันคงจะสำเร็จต่อมาวงดนตรีสุภาพดาวดวง เด็ดได้เลิกวงหนุ่มสานิชจึงได้ไปร่วมงาน กับวิทูรวงไแห่งคณะเงาฟ้าอัศวินจากนั้นก็ ย้ายไปอยู่กับคณะรุ่งเรืองศินซึ่งต่อมา ได้เปลี่ยนชื่อคณะเป็นคณะลูกอีสาน 100% มีการรับงานในรูปแบบวงดนตรีลูกทุ่งหมอลำ ที่วงหมอลำคณะรุ่งเรืองศินนี้เองที่หนุ่ม สานิชได้พบกับครูเพลงคู่บุญที่ในเวลาต่อ มาได้ปั้นเขาจนโด่งดังครูเพลงท่านนี้ก็
คืออาจารย์คำเกิงทองจันทร์ความจริงแล้ว หนุ่มสานิชเคยได้ยินกิตติศัพท์ฝีมือด้าน การเขียนกอลำและเคยเจอตัวอาจารย์คำเกิ่ง ทองจันทร์มาก่อนแล้วในช่วงที่เขายังอยู่ ในสังกัดวงสุภาพดาวดวงเด่นแต่ตอนนั้นเป็น การเห็นกันเฉยๆยังไม่ได้ทำความรู้จักกัน เมื่อมาเจอกันอีกครั้งกับอาจารย์คำเกิ่ง ที่หมอลำคณะรุ่งเรืองศิลป์เขาจึงเข้าไป กราบขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์และเรียกอาจารย์ คำเกิงทองจันทร์ว่าพ่อทุกคำเพราะเคารพและ ศรัทธาฝีมือของท่านมากจนกระทั่งอาจารย์ คำเกิงจะลาออกจากวงรอรุ่งเรืองศินหนุ่ม สานิชก็ได้เข้าไปกราบและจับมือท่านพลาง บอกเสียงสั่นว่าอาจารย์อาจารยอย่าลืมผมนะ
อาจารย์ไปไหนผมจะตามไปรับใช้ด้วยด้าน อาจารย์คำเื่องทองจันทร์เคยกล่าวถึงหนุ่ม สานิชหรือสาธิตทองจันทร์ในเวลาต่อมาว่า เป็นเด็กคนเดียวที่ผมมองเห็นความสามารถใน น้ำเสียงพลังของความกตัญญูรู้คุณเด็กคน นี้มีเต็มเปี่ยมผมรักเขามากและปรารถนาที่ จะเห็นเขาสุขใสในถนนบันเทิงสายนี้ไปอีก นานแสนนานคำกล่าวนี้ไม่เกินเลยความจริง แม้แต่น้อยเพราะหลังจากนั้นไม่นานอาจารย์ คำเกิงซึ่งได้มาตั้งคณะทองจจโปรโมชั่นก็ ได้เขียนกลอนลำให้กับสาธิตทองจันทร์และพา เขาไปฝากอยู่กับเฮียจุ่นในห้างกรุงไทย แผ่นเสียงเทปซึ่งให้การสนับสนุนการบันทึก เสียงของหนุ่มสานิชซึ่งบัดนั้นเขาได้กลาย
เป็นนักร้องหมอลำน้องใหม่นามว่าสาธิต ทองจันทร์โดยประเดิมร้องเพลงชุดแรกคือชุด หยุดน้ำตาเถิดน้องปรากฏว่าเพลงหยุดน้ำตา เถิดน้องดังมากในภาคอีสาน เียวเเจอกันไปฝันถึงเา สงสารเศษจม แจ้งเกิดให้สาธิตทองจันทร์โด่งดังสำเร็จ สมใจก่อนที่จะมีงานเพลงงานกลอนลำชุดอื่นๆ ตามมาอีกมากมายเช่นเพลงรักแท้คือแม่ผม แก้วหลงกรุงปากโกรธใจคิดถึงเป็นต้นพร้อม ทั้งมีเพลงและหมอลำกลอนฮิตที่โด่งดังอมตะ มากมายเช่นปากโกรธใจคิดถึงผิดหรือที่จน ความรักเหมือนควันบุรีลาสาวหนองคายกลับ เถิดจัจจ๋าและเพลงมือสังหารเป็นต้นสาธิต ทองจันทร์ได้ชื่อว่าเป็นหมอลำที่มีผลงาน
การอัดเสียงมากที่สุดคือมากกว่า 30 ชุด และทุกชุดได้รับความนิยมอย่างสม่ำเสมอแม้ จะไม่ถึงขนาดโด่งดังทะลุฟ้าทั่วประเทศแต่ ก็ขายดีอยู่เรื่อยๆและมียอดจำหน่ายสูงทุก ชุดเขาเป็นนักร้องที่ได้รับคำชมว่าเป็น ลูกศิษย์กตัญญูเพราะไม่ว่าเขาจะโด่งดัง แค่ไหนก็ยังอยู่กับครูคำเกิกทองจันทร์ที่ ปั้นตนขึ้นมาโดยไม่คิดหนีไปไหนจวบจนท่าน เสียชีวิตเอกลักษณ์ของสาธิตทองจันทร์คือ เป็นหมอลำคนเดียวที่สวมแว่นศรีชาร้องเพลง มีความอ่อนน้อมถ่อมตนและร้องรำไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรหวือหวาไม่มีลีลาโยกย้ายสายเอว นักแต่เพลงของเขาสามารถครองใจนักฟังเพลง ฟังลำมาอย่างยาวนานจวบจนถึงปัจจุบันสาธิต
ทองจันทร์หมอลำรุ่นใหญ่ชื่อดังยังคงรับ งานร้องเพลงทั่วไปแต่ไม่ได้ทำวงดนตรีรับ เชิญทุกวงใครจ้างเข้าไปนอกจากงานร้องเพลง แล้วเขายังทำธุรกิจขายน้ำดื่มยี่ห้อพี่ นิดสาธิตทองจันทร์โดยมี 2 สาขาที่อำเภอ นาเชือกจังหวัดมหาสารคามและอำเภอ กุฉินารายณ์จังหวัดกาฬสินธุ์และเปิด ซุเปอร์มาร์เก็ตเล็กๆให้ลูกสาวซึ่งมี บริการเติมน้ำมันด้วยสำหรับทายาทที่สืบ ทอดอาชีพร้องรำนั้นสาธิตทองจันทร์ก็มีลูก ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นนักร้องใช้ชื่อนักร้อง ว่าสาธุทองจันทร์ขอให้ดวงวิญญาณของอ้าย นิดสาธิตทองจันทร์พินิจคนเดิมรับให้สบาย และไปสู่ภพภูมิที่ดีงามด้วยเทอญและขอ
ขอบคุณที่ฝากเสียงร้องเสียงรำไว้ให้แฟน เพลงคนรุ่นหลังได้ฟังตลอดกาลเกงไปถึงเพลง เซงตัวจึงเป็นตานาย ปากมาเพือเขาหลายบ่อยากเห็นบ่อยากพ่อแต่ ใจนอกหวงบ่อาย แทนกันเข้าร้ายว่าเขาหลอกว่าเขาลวงแท้ใจ หัวเงนเขาจะบ่เซนอนกุม
